Multikino, 21 listopada 2019
Słucham Depeche Mode od 1984 roku. Byłem fanem tej grupy. Trzy razy widziałem zespół na żywo. Mam wszystkie ich regularne płyty i prawie wszystkie single. To dla takich ludzi jak ja powstał film „Spirits in the Forest” wyświetlany w ponad 2400 kinach, z ponad 70 krajów w jeden konkretny wieczór. Poznajemy fanki z Mongolii, USA, Francji i fanów z Rumunii, Brazylii i Kolumbii – sześciu ludzi, na których życie wywarła wpływ twórczość zespołu. Spotkali się oni na ostatnim koncercie w ramach trasy Global Spirit Tour, zakończonej 25 lipca 2019 roku w berlińskiej Operze Leśnej. Losy tych ludzi, ich opowieści, przeplatane są nagraniami z koncertu. Całość wyreżyserował współpracujący od lat z zespołem Anton Corbijn – twórca wielu ich okładek i teledysków. Nie do końca byłem pewien, czy ten patent wypali, bo z jednej strony obawiałem się przegadania, a z drugiej nie wiedziałem na ile wybrzmi sama muzyka. Tymczasem już po pół godzinie popłynęły mi pierwsze łzy z oczu, a potem jeszcze kilka razy musiałem opanowywać wzruszenie. Autentyczność tych losów, współuczestnictwo w historii zespołu, a wreszcie sama muzyka – sprawiły, że czułem ogólną wzniosłość nawet silniej, niż na samych koncertach. Owszem – na żywo występy Depeche Mode dostarczają masy wrażeń. Trudno nie ulec ekscytacji tłumu, zbiorowym reakcjom, wzniosłości wielu nagrań i własnym refleksjom. Ale ten film pokazał, że są ludzie, którym muzyka grupy pomogła stać się kimś innym, lepszym. Pomogła w trudnych momentach. Połączyła.
Ki-Li-Mu-Wy 